O veneranda dei suboles,
Inclita patris et effigies,
Intime splendor et alme dies,
Qui loca lumine cuncta reples,
Totus et in genitore manes —

Nempe minus patre nec quid habes,
Sceptra pari ditione tenes,
Quaeque cupis, domine, illa potes:
Nam recreas revocasque homines
Et patria pietate foves —,

Qui miseros facis incolumes,
Linquere crimina quique iubes,
Nos et in exilio esse doles,
Ad patriamque redire mones
Teque deum reperire doces:

Tu, rogo, suscipe nunc humiles,
Quas ego, rex, tibi fundo preces,
Meque, precor, miserum releves
Ac pietate tua vegetes
Et procul a vitiis segreges,

Omnibus, oro, bonis solides,
Ne premat amplius ulla lues,
Sed merear tuus esse comes,
Ut mihi detur amanda quies,
Quam meruere tui proceres.

His tua, Christe, patet species,
Emicat et rutilat facies;
Hinc quoque sunt iugiter hilares
Teque colunt et amant alacres:
His, deus, obsecro, me socies.

main page | contents